آیه 75 سوره انبیاء

وَ أَدْخَلْناهُ فِي رَحْمَتِنا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (75)

وَ أَدْخَلْناهُ فِي رَحْمَتِنا: و داخل ساختيم لوط را در بخشايش و نعم خود. إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ‌: بدرستى كه او از شايستگان بود براى رسالت و نبوت. يا از صالحين كه شايسته و پسنديده است افعال ايشان، پس دانا شدند و بجا آوردند اعمال حسنه را و دورى نمودند از كارهاى ناشايسته.

(قصه چهارم: حضرت نوح عليه السلام).

وَ نَجَّيْناهُ وَ لُوطاً إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بارَكْنا فِيها لِلْعالَمِينَ (71) وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ نافِلَةً وَ كُلاًّ جَعَلْنا صالِحِينَ (72) وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ (73) وَ لُوطاً آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقِينَ (74) وَ أَدْخَلْناهُ فِي رَحْمَتِنا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (75)

ترجمه‌

و نجات داديم او و لوط را بسوى زمينى كه بركت داديم ما در آن از براى جهانيان‌

و بخشيديم باو اسحق و يعقوب را كه نواده بود و همه را گردانديم شايستگان‌

و گردانديم ايشانرا پيشوايانى كه هدايت كنند بفرمان ما و وحى نموديم بايشان بجا آوردن كارهاى خوب را و بپا داشتن نماز و دادن زكوة را و بودند مر ما را عبادت كنندگان‌

و لوط را داديمش فرمان و دانش و نجات داديم او را از بلدى كه بودند اهلش كه بجا ميآوردند پليديها را همانا آنها بودند گروه‌

جلد 3 صفحه 564

بدكار متمرّدان‌

و داخل نموديم او را در رحمت خود همانا او بود از شايستگان.

تفسير

در آيات سابقه بيان شد كه نمرود حضرت ابراهيم و لوط را بشام تبعيد نمود و آن دو پسر خاله يكديگر بودند و ساره زوجه حضرت ابراهيم خواهر لوط بود و اين هر سه وارد شام شدند و آنجا بلادى است كه نوعا وفور نعمت و بيشتر اراضى آن سبز و خرّم و محصولات آن ببلاد ديگر حمل و نقل ميشود و بيشتر انبياء از آنجا مبعوث شدند و خيرات و بركات دينيّه و دنيويّه از آنجا بمردم عالم رسيده و پس از آنكه سالهاى متمادى بر آنحضرت گذشت و از ساره اولادى نداشت خداوند فرزندى مانند اسحق پيغمبر و نواده‌ئى مانند حضرت يعقوب باو عطا فرمود و هر سه را خداوند توفيق داد كه بوظائف دينى و دنيوى خود كاملا عمل نمودند و از صلحا و شايستگان خلعت رسالت شدند و قرار داد ايشانرا پيشوا و مقتداى خلق كه بدستور الهى مردم را بحقّ و حقيقت دعوت كنند و كردند و مردم مهتدى بهدايت حقّ بوسيله ايشان شدند و بمراتب كمال دينى و دنيوى رسيدند در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه پيشوايان در كتاب خدا دو دسته‌اند يكدسته هدايت ميكنند خلق را بامر خدا نه بامر مردم و مقدّم ميدارند حكم او را بر حكم مردم و يكدسته دعوت ميكنند مردم را بآتش و مقدّم ميدارند حكم مردم را بر حكم خدا و بهواى نفس برخلاف ما انزل اللّه حكم ميكنند و خداوند بطريق وحى اعلام فرمود بايشان كارهاى خوب را كه از آن جمله بپاداشتن نماز و دادن زكوة است و براى اهميّت اين دو عمل خير از ساير اعمال نيك مخصوص بذكر گشت و با كمال اخلاص عبادت خدا را ميكردند و چيزيرا با او در عبادت شريك نمينمودند و خداوند حضرت لوط را هم بخلعت نبوّت و زيور علم آراسته و پيراسته كرد و نجات داد او را از بلدى كه مشغول بودند اهلش بعمل كثيف لواط آنهم با مهمان و غيره كه شرح احوالشان در سوره‌هاى گذشته مفصّلا ذكر شد كه مردم بد متمرّدى بودند و بعذاب الهى گرفتار شدند بعد از بيرون رفتن آنحضرت از ميان آنها بدستور خدا و داخل شدن او در رحمت حقّ براى آن كه از صلحا و شايستگان رحمت بود و نافله در لغت بمعناى زياده و عطيّه و نواده آمده و اينجا بعضى بمعناى اوّل و راجع بحضرت يعقوب و بعضى بمعناى دوم و راجع باو و حضرت اسحق دانسته‌اند ولى آنچه ذكر شد

جلد 3 صفحه 565

اظهر و مطابق با روايت معانى و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام است و حكم را بعضى بمعناى حكمت و بعضى بمعناى حكومت و قضاوت گرفته‌اند و آنچه ذكر شد كه فرمان نبوّت باشد بنظر حقير اكمل و انسب است ..

وَ أَدخَلناه‌ُ فِي‌ رَحمَتِنا إِنَّه‌ُ مِن‌َ الصّالِحِين‌َ (75)

و داخل‌ كرديم‌ ‌ما لوط ‌را‌ ‌در‌ رحمت‌ ‌خود‌ محققا ‌او‌ ‌بود‌ ‌از‌ صالحين‌.

(وَ أَدخَلناه‌ُ فِي‌ رَحمَتِنا): فرق‌ ‌است‌ ‌بين‌ شمول‌ رحمت‌ و ‌بين‌ دخول‌ ‌در‌ رحمت‌ ‌از‌ دو جهت‌، يكي‌ آنكه‌ شمول‌ رحمت‌ مي‌آيد شامل‌ ‌او‌ مي‌شود، و دخول‌ ‌اينکه‌ مي‌رود ‌در‌ رحمت‌، ديگر ‌آن‌ ‌که‌ شمول‌ رحمت‌ ممكن‌ ‌است‌ ‌از‌ يك‌ طرف‌ و يك‌ جهة ‌باشد‌ ولي‌ دخول‌ غرق‌ رحمت‌ مي‌شود، و رحمت‌ الهي‌ شامل‌ ‌هر‌ نعمت‌ و تفضلي‌ مي‌شود چه‌ نعم‌ دنيويه‌ و چه‌ اخرويه‌ لكن‌ شرط شمول‌ رحمت‌ قابليت‌ محل‌ مي‌خواهد.

]

(آیه 75)- سپس به آخرین موهبت الهی در باره «لوط» اشاره کرده، می‌گوید:

«و ما او را در رحمت خاص خویش داخل کردیم» (وَ أَدْخَلْناهُ فِی رَحْمَتِنا).

«چرا که او از بندگان صالح بود» (إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ).